نویسنده (ها): سانکار
در ابتدا منتشر شده در به سمت هوش مصنوعیبشر
چگونه من با کد هوس را متوقف کردم و با GPT-4 تأمل کردم
ساعت 12:19 صبح بود که خودم را برای سومین بار در آن هفته در مقابل یخچال ایستاده ام.
من گرسنه نبودم من بی قرار بودم مضطرب شاید کمی تنها باشد.
اما من همیشه یخچال را باز می کردم مثل اینکه به من پاسخ می داد.
من حتی وب سایت Doordash را از طریق تلفن خود کشیدم. من قبلاً برنامه را حذف کرده بودم زیرا عادت کرده ام هر شب آن را بررسی کنم. با این وجود ، مانند حافظه عضلانی ، خودم را پیدا کردم که در حال مرور تاکو بل ، مک دونالد ، و آن مکان پیتزا محلی که می دانستم به هر حال تحویل نمی دهد. من می دانستم چه چیزی باز است. من می دانستم چه چیزی پیدا می کنم. و با این حال ، من با توجه به زمان صفحه ، 20 دقیقه در روز پیمایش می کردم.
آن شب ، هرچند ، چیزی کلیک کرد.
به جای گرفتن باقیمانده یا سفارش ، لپ تاپ خود را باز کردم.
من هنوز آن را نمی دانستم ، اما من قصد داشتم آرام ترین و قدرتمندترین برنامه ای را که تا به حال ساخته ام بنویسم.
آنچه من نیاز داشتم شمارش کالری نبود. این یکی دیگر نبود … وبلاگ کامل را به صورت رایگان در رسانه بخوانیدبشر
منتشر شده از طریق به سمت هوش مصنوعی