انقلاب محاوره ای خواهد بود

در طول تاریخ، انقلاب‌ها در بهره‌وری انسان توسط مکانیزه کردن وظایف کلیدی – از تولید مواد غذایی در انقلاب کشاورزی، کار فیزیکی در انقلاب صنعتی، تا پردازش اطلاعات در انقلاب دیجیتال، انجام شده است. ما اکنون در آستانه یک دوره جدید هستیم، جایی که وظایف مکانیزه شده آنهایی هستند که ما اساساً انسانی می دانیم: شناخت، استدلال و هوش.

این انقلاب هوشی با ظهور سیستم‌های هوش مصنوعی تعریف می‌شود که می‌توانند کار دانش و تصمیم‌گیری را که قبلاً توسط انسان انجام می‌شد به تنهایی انجام دهند. مانند انقلاب‌های قبلی، با محدودیت‌ها و رابط‌های زمان خود شکل می‌گیرد – با سیستم‌های هوش مصنوعی که ابتدا بر روی تکرار روش‌های تعامل انسانی مانند بینایی، زبان و گفتار متمرکز شده‌اند. اما همانطور که این سیستم ها در پیچیدگی رشد می کنند، اشکال کاملاً جدیدی از همکاری و شناخت انسان و ماشین را باز می کنند.

تأثیرات این تغییر حیرت آور خواهد بود. درست همانطور که انقلاب صنعتی کار فیزیکی روتین را خودکار کرد و باعث انفجار در ثروت مادی شد، انقلاب اطلاعاتی کار شناختی روتین را خودکار می کند و باعث انفجار در ثروت دانش و ایده می شود. توانایی‌های انسان را در هر زمینه‌ای، از علم و مهندسی گرفته تا هنر و سرگرمی، تقویت و ارتقا می‌دهد. و اساساً نحوه زندگی، کار و تعامل ما با دنیای اطراف را تغییر خواهد داد.

مرتبط:چرا هوش مصنوعی شما بدون دسترسی بهتر به داده ها هرگز از بین نمی رود؟

پیمایش موفقیت آمیز این انتقال نیازمند رهبران رویایی است که نه تنها فناوری های اساسی را درک کنند، بلکه تأثیرات اجتماعی آنها را نیز پیش بینی کنند. ما باید فعالانه چارچوب‌های فنی، اقتصادی و اخلاقی را ایجاد کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که این انقلاب شرایط انسانی را بهبود می‌بخشد و برای دموکراسی‌سازی منافع آن در سطح جهانی تلاش می‌کند. اگرچه مسیر رو به جلو چالش برانگیز خواهد بود، اما نتیجه آینده ای با فراوانی غیرقابل تصور و شکوفایی انسانی را برای همه نوید می دهد.

آینده صدا: از رابط ها تا عوامل مستقل

صدا و صوت نشان دهنده طبیعی ترین روش های ارتباط انسانی هستند – به همین دلیل است که آنها رابط های ضروری در انقلاب اطلاعاتی آینده خواهند بود. ما در حال حاضر شاهد ظهور هوش مصنوعی مبتنی بر صدا هستیم، اما این تنها شروع است. همانطور که فناوری‌های تشخیص گفتار، درک زبان و سنتز گفتار بالغ می‌شوند، صدا به روش اصلی دسترسی و تعامل ما با سیستم‌های هوش مصنوعی تبدیل خواهد شد. به هر حال، صحبت کردن بسیار سریعتر و طبیعی تر از تایپ کردن است.

این هم فرصت‌های عظیم و هم چالش‌های بی‌اهمیت را به همراه دارد. از یک سو، رابط‌های صوتی می‌توانند هوش مصنوعی را انسانی‌تر و در دسترس‌تر احساس کنند و افراد را قادر می‌سازد تا از قابلیت‌های آن از طریق مکالمه روان استفاده کنند. هوش مصنوعی صوتی با طراحی خوب می تواند به شیوه هایی که یک صفحه نمایش هرگز نمی تواند همدلی کند، درگیر شود و ارتباط برقرار کند. همچنین می‌تواند تعاملات بدون دست و محیطی را فعال کند که اطلاعات کمکی را به طور یکپارچه در محیط ما ایجاد می‌کند.

مرتبط:چگونه بلاک چین و هوش مصنوعی می توانند با هم اعتماد ایجاد کنند؟

علاوه بر این، هوش مصنوعی با قابلیت صوتی می تواند اطلاعات بسیار بیشتری را نسبت به هوش مصنوعی که تنها از طریق متن ارتباط برقرار می کند، منتقل کند. همانطور که متخصصان تشریح کرده اند، لحن صدا، میزان صحبت کردن و حتی مکث های دراماتیک در فضای ارتباطی فقط متنی کم و بیش از بین می رود. صدا اجازه می دهد تا برای تعامل قوی تر و پویا. بنابراین، با گسترش قابلیت‌های ماشین‌هایمان، احتمالاً به‌جای مکتوب، ارتباط صوتی را پیش‌فرض می‌کنیم.

با این حال، رابط های صوتی نیز اصطکاک های جدیدی را معرفی می کنند. آنها فاقد امکانات بصری یک رابط کاربری گرافیکی هستند، با ارائه اطلاعات پیچیده مبارزه می کنند و می توانند در بسیاری از زمینه ها از نظر اجتماعی احساس ناخوشایندی داشته باشند. طراحی تجربیات صوتی موثر مستلزم درک عمیق نقاط قوت و محدودیت های رسانه است. همچنین نیاز به حل مشکلات فنی بسیار دشوار در زمینه هایی مانند مکالمه چند طرفه، کنترل عروضی و رندر صوتی دارد.

در دراز مدت، راه حل بهینه ممکن است در ادغام صدا با سایر روش های مکمل یافت شود. پوشیدنی‌هایی مانند عینک AR می‌توانند در عین استفاده از صدا برای ورودی و خروجی‌های ساده، زمینه بصری را فراهم کنند. فناوری‌های جدیدتر مانند لمس اولتراسوند می‌توانند بعد لمسی را اضافه کنند. خود هوش مصنوعی باید بتواند به طور سیال مدالیته ها را بر اساس زمینه و وظیفه کاربر ترکیب و مطابقت دهد.

با تسلط بر این امر، هوش مصنوعی صوتی از رابط‌های باریک برای کنترل دستگاه‌های ما به دستیارهای شخصی‌سازی‌شده، بادوام و غنی تبدیل می‌شود که در طول زندگی روزمره ما را همراهی می‌کنند. آنها همیشه در دسترس خواهند بود – نه برای جایگزینی ارتباط انسانی، بلکه برای تقویت عاملیت ما در جهان. از طریق گفتگوی باز، آنها به ما کمک می کنند به دانش دسترسی پیدا کنیم، ایده ها را تولید کنیم، از طریق مشکلات استدلال کنیم و وظایف را مدیریت کنیم. با افزایش سرعت پیشرفت تکنولوژی، آنها خلبانان ضروری ما در جهت یابی آینده ای پر نوسان، عدم قطعیت، پیچیدگی و ابهام خواهند بود.VUCA).