این دیدگاه که هوش مصنوعی بخش مهمی از کارهای انجام شده توسط انسان ها را از بین می برد، به طور گسترده ای پذیرفته شده است، اما اشتباه است. با سرفصل‌هایی که اغلب شرح شغلی مبهم دارند، تأثیر بالقوه هوش مصنوعی بر نیروی کار را محاسبه می‌کنند و آن را تعمیم می‌دهند، تداوم می‌یابد. از دست دادن شغل فرضی.
این برای هشداردهنده‌های هوش مصنوعی یک مزاحمت است. این نتیجه گیری را آسان می کند که بهره وری مضاعف در یک عملکرد مشخص باید موجی به همان اندازه از دست دادن شغل را طلب کند.
با این حال، این تفکر فرض می‌کند که شرکت‌ها فقط با حداکثر ظرفیت خود کار می‌کنند آرزو کن آنها برای یک کارکرد شغلی خاص داشتند. که البته معمولاً نحوه کار کسب و کارها نیست. در بیشتر موارد، برعکس است – شرکت‌ها فقط در سطحی استخدام می‌کنند که توانایی مالی دارند.
بنابراین، بیایید یک گام به عقب برداریم و – به جای فرض بدترین ها – به این نگاه کنیم که چگونه رهبران ممکن است سود بادآورده بهره وری را به منافع ملموس هم برای مشاغل و هم برای کارکنان تبدیل کنند.
با دسترسی آسان به منابع بیشتر چه چیزی می توانید به دست آورید؟
تصور کنید که یک شرکت نرم افزاری را رهبری می کنید. شما بودجه ای برای استخدام 10 مهندس بر اساس درآمد فعلی خود دارید. متأسفانه، اگر شما مانند بسیاری از مشاغل روی کره زمین هستید، لیست طولانی خواسته های مشتریان شما در حال حاضر بر ظرفیت مهندسین برای ارائه سریع آنها غلبه دارد.
بنابراین، تصمیم می گیرید روی هوش مصنوعی مولد سرمایه گذاری کنید. هر مهندس – در این سناریو – 50٪ بازده بیشتر می شود. به طور ناگهانی، کارهایی مانند نوشتن کد جدید، مستندسازی عملکرد کد و آزمایش اشکالات، در زمان بی سابقه تکمیل می شوند. شما اکنون معادل 15 مهندس دارید که با هزینه قبلی 10 برای شما کار می کنند. و می توانید اولویت های بیشتری را برای مشتریان خود ارائه دهید.
این یک معادله اساسی است و البته نتایج متفاوت خواهد بود. اما هوش مصنوعی این کار را می کند نوید بهره وری بیشتر. بنابراین، این به چه معنی بلند مدت است؟ برای اکثر شرکت‌هایی که ویژگی‌هایی در نقشه راه محصول خود دارند، به این معنی است که در نهایت می‌توانند شروع به ساخت آنها کنند. که به نوبه خود درآمد بیشتری ایجاد خواهد کرد. درآمد بیشتر منجر به رشد سایر عملکردها در کسب و کار می شود، به این معنی که نقش های جدید ایجاد می شود – به ویژه برای حمایت از پایگاه مشتری پررونق.
در این مرحله، به شما رهبر باز می گردد که تصمیم بگیرید آیا از 10 مهندس خود با خروجی 15 راضی بمانید یا این مقدار افزایشی را به سمت استخدام مهندسان بیشتری هدایت کنید که بتوانند از تکرار بعدی پشتیبانی کنند. اگر دومی باشد، پس هوش مصنوعی برخلاف آنچه که شکاکان انتظار دارند عمل کرده است. این به کسب و کار قدرت داده است تا افراد بیشتری را استخدام کند، زیرا بهره وری هر کارمند فعلی بالاتر است، بنابراین بازده بیشتری ایجاد می کند – و، حدس زدید، درآمد بیشتر.
مهم است که بدانیم، بله، یک رهبر می‌تواند تصمیم بگیرد که از افزایش خروجی به عنوان دلیلی برای کاهش کارمندان استفاده کند و سطح اولیه خروجی خود را ثابت نگه دارد. اما همانطور که دیدیم، با انجام این کار، آنها توانایی خود را برای نوآوری و خدمات رسانی به مشتریان کاهش می دهند. انتظار داریم کدام شرکت موفق شود – شرکتی که بهره وری را برای سرمایه گذاری روی محصول، افراد و مشتریانش افزایش می دهد؟ یا کسی که تلاش می کند گوشه ها را کوتاه کند و حداقل ها را ارائه دهد؟
بیایید شروع به انجام بیشتر کنیم – و بیایید آن را سریعتر و بهتر انجام دهیم
سناریوی فوق تقریباً برای هر عملکردی در هر کسب و کاری کار می کند. حتی کارکردهای پشتیبان – آنهایی که بر حجم کار کارکنان، حجم زیادی از داده های ساختاریافته و آموزش نظارت می کنند – که به طور مستقیم با درآمد مرتبط نیستند، معمولاً به هر طریقی گلوگاه رشد هستند.
و بنابراین، وقتی شروع به در نظر گرفتن جهان خارج از یک دیدگاه حاصل جمع صفر از بهره وری یک عملکرد خاص می کنیم، ممکن است شروع به درک متفاوتی از پتانسیل هوش مصنوعی، هم برای افراد و هم برای کسب و کارمان کنیم.