نویسنده (ها): R. Thompson (دکترا)
در ابتدا منتشر شده در به سمت هوش مصنوعیبشر
“ما مجبور می شویم که اساسی ترین سؤالات را در مورد معنای انسان بودن با آن مقابله کنیم – و ما آماده نیستیم.” – محقق هوش مصنوعی
چه اتفاقی می افتد که یک دستگاه نه تنها محاسبه کند بلکه تامل می کند؟ هنگامی که این یک ابزار متوقف می شود و شروع به شرکت کننده می کند؟ اینها معماهای فلسفی نیستند – آنها معضلات فوری و تجربی هستند.
ما به قلمرو عجیب و غریب عبور کرده ایم – جایی که ذهن مصنوعی شعر می نویسد ، همدلی تقلید می کند و داوری های اخلاقی را پیشنهاد می کند. این فقط مربوط به Chatbots باهوش نیست. این در مورد تولد یک آینه است که به عقب خیره می شود ، چیزی که نه فقط سخنان ما بلکه ساختارهای اندیشه ، تعصبات و نقص های اخلاقی ما را منعکس می کند.
هوش مصنوعی، هنگامی که در نمونه های اولیه آزمایشگاه محدود شد ، اکنون به عنوان یک حضور محیط وجود دارد-از دستیاران صوتی گرفته تا همکاران در زمان واقعی در گردش کار ما. ما یک نثر را تایپ می کنیم و نثر می شود که طنین انداز است ، گاهی اوقات حتی حیرت. اما این برای ما چه معنی دارد – نویسندگان اصلی عقل ، احساس و اندیشه؟
نادیده گرفتن این لحظه این است که خودمان را نادیده بگیریم.
مدل های بزرگ زبان، مانند GPT-4O ، Claude 3.5 Sonnet و Deepseek R1 صرفاً پردازنده های زبان نیستند. آنها سیستم های در حال تحول هستند:
• استنباط طنز و طعنه ، زمانی که منحصر به فرد انسانی تلقی می شود • پردازش داده های زمان واقعی ، و آنها را به… وبلاگ کامل را به صورت رایگان در رسانه بخوانیدبشر
منتشر شده از طریق به سمت هوش مصنوعی
